CHARAKTERYSTYKA ZAJĘĆ GORDONOWSKICH

Czym charakteryzują się zajęcia gordonowskie?

Śpiewanie do dziecka. Zajęcia muzyczne (poza nauką gry na instrumentach, gdzie też dużo śpiewamy) prowadzimy właściwie tylko głosem, bo nasze ciało jest pierwszym instrumentem muzycznym, który powinniśmy opanować. Dziecko uczy się śpiewać słuchając (słownik słuchowy), a potem podejmując samodzielne próby (słownik mówiony). Dopiero później zajmujemy się słownikiem czytanym i pisanym.

Fundamentalną kwestią kształcenia muzycznego jest to czy nauczamy czy „kierujemy”. W zajęciach gordonowskich zajmujemy się kierowaniem ustrukturyzowanym lub nieustrukturyzowanym. W kierowaniu nieustrukturyzowanym (w przeciwieństwie do nauczania) nie narzuca się dziecku z żadnych wiadomości ani umiejętności, ukazuje się za to kulturę i stwarza najlepsze warunki do jej przyswajania. W późniejszym etapie edukacji przechodzimy do kierowania ustrukturyzowanego – czyli planujemy to czego chcielibyśmy dziecko nauczyć. Staramy się podtrzymać i wywołać naturalną aktywność dziecka i podążać za nią w ramach tego kształcenia. Nie mamy jednak jednego programu, który dziecko musiałoby zrealizować w danym roku, bo to jest mocno uzależnione od tego jak muzycznie rozwija się to dziecko.

Przygotowujemy dzieci tak, by mogły się nauczyć, nie wymagamy od nich by już umiały – to nasze zadanie, by dotrzeć do każdego według jego indywidualnych potrzeb.

Budujemy słownik muzyczny dziecka niezbędny do jego późniejszych samodzielnych muzycznych wypowiedzi – zwracamy się do poszczególnych dzieci z konkretnymi „zadaniami” muzycznymi dobranymi odpowiednio do stadium w którym aktualnie się znajduje (o poszczególnych stadiach rozwoju muzycznego dzieci piszemy tu).

Rozwijamy ruch. Aby dziecko mogło swobodnie audiować muzykę, musi opanować płynny ruch własnym ciałem. Jest to niezbędne do właściwego opanowania sfery rytmicznej i rozwoju muzycznego w ogóle. Ponieważ świat odbieramy poprzez nasze ciało, nie można oddzielić muzyki do ruchu, tym bardziej, iż ma on fundamentalne w znaczenie w zakresie oddychania, frazowania i rytmicznego poruszania się.

Edukacją muzyczną kierujemy dwutorowo: tonalnie i rytmicznie, ponieważ tych dwóch rzeczy uczymy się inaczej. Nie można też nauczyć ich równocześnie.

Stawiamy na bardzo wczesne rozpoczęcie umuzykalniania dzieci, właściwie już od momentu narodzin a nawet w okresie prenatalnym – co związane jest z wrodzonymi zdolnościami dzieci (o zdolnościach dzieci tu). Poziom muzycznych zdolności dzieci opada od momentu narodzin do 9 roku życia i bardzo ważne jest, by podtrzymać go na jak najwyższym poziomie. Im wcześniej się zacznie (podobnie jak z mową lub uczeniem się obcego języka) tym lepsze efekty można uzyskać.

Tworzymy szerokie i ciekawe środowisko muzycznego – ponieważ nasz mózg uczy się przez rozróżnianie co czym nie jest. Musi więc poznać i doświadczyć bardzo wielu różnych i ciekawych muzycznych przykładów – wiele różnych skal, rytmów prostych i złożonych (w szkołach muzycznych głównie pracuje się na dwóch skalach i przede wszystkim rytmach prostych).

Kierujemy dziećmi poprzez zabawę i ukazanie im naszych umiejętności – pokazujemy, że muzyka jest czymś co może dostarczyć wiele radości. Dlatego ważniejsze dla nas jest by dziecko skomponowało swój utwór lub potrafiło improwizować, niż pisało prosto klucz wiolinowy.

Uczymy muzyki, nie teorii o muzyce.